“Siwe da rawum cik eyaz e Nave rinde Gulbeyaz e Bi diziki go, eşkere nekir Ma ew zalima nebihize” * ″Bi dizikî go, eşkere nekir″ di kilameke Xelikana Jor (Karacadag-Kulu) da wer hatiye gotin. Ji hev hezkirin û dilketin hetanî sî û çel salî di ber vê li gundên kurdan…
Rıza Baran di sala 1942an li gundê Tabura, girêdayî bajare Kirşehirê, li Anatolîya Navîn ji dayik bû. Rewşa malbata wan baş bû. Bavê wî di nav kurdên Kirşehirê, Konya û Ankarayê de dihate nasîn. Ew ji malbateka axa bû. Ji alîyê jina de bi kurdên Bala û Konyayê va merive…
Mêvanên hêja, hevalên delal, axêferan berî min li ser gelek babetan dîtin û pêşnîyarên xwe gotin. Niha sire hat babeta "Yekitîya Ewropayê û Kurd". Wek tê zanîn, YE di sala 1993an da biryara li ser Kirîterên Kopenhagê li vî bajarî derxist. Niha jî em li vî bajarî civînê dikin. Biryarên…
Wexta ku min kitêba Alî Duran Topuz a bi navê “Rû û Kûr” dixwend, gotineka Mehmed Uzun dihate bîra min. Uzun, di kîtêbekê de qala “Welatê Xeribîyê” dikir. Welatê xeribîyê, ev sed sal zêdetir bûye qedere me kurdan. Rojnameger û hiqûqnas Alî Duran Topuz jî li welatekî xeribîyê dijî û…
Gelek caran li Danîmerk, Swisre û Elmanyayê tevî semînerên derbarê kurdên ku li Anatolîya Navîn bi cîh bûn e, bûm. Bi sedan salan ev kurdên me, ji welatê xwe ’ji Kur-distanê’ bidûr ketin e. Ji ber vê yekê bi coş û keyfxweşî min xwest bi parvekirina zanyarî û ezmûnên xwe…
Tu bi kurdîya akedemîk dizanî? Ev pirs li her derê tê bihîstin. He-ma hema ketîye devê herkesî. Û divê bê gotin ku gotineke şaş e. Çima şaş e? Çawa ketîye zimanê me? Em ê di vê nivîsê da van pir-san bibersivînin. Zimanê akademîk; ew ziman e ku xwedî têgehên taybet…
Jin li ba me her dem bi qîmet bûn: li ber her karî jin hebûn û fikirê wan girîng bûn. Jin li ba kurdên Anatolîya Navîn rêhevalê mêran bûn. Qîmeta jinan ji dema koçberîyê da heta cihbûnê tim hebû. Jinan va qîmet û girîngbûna bi xwe qezenç kirin û dest…
Zilamekî biçûk bi xemgînî ji pencereya tramvayê, li fotografxane ya mirovên bextewar dinêrî. Li derve dîmen, sûret, deng tim diguherîn, lê bextewarîya miro van wek xwe dima. Diheyirî zilamê biçûk! Diheyirî! Kesî ji wî fêm nedikir, ne di xema kesî de bû, bi tena serê xwe, sik û sêwî mabû.…
